Από την ηλικία των 65 ετών και άνω, συντελούνται μεταβολές βασικών ανατομικών δομών και φυσιολογικών λειτουργιών. Αυτές οι μεταβολές αφορούν τόσο στο παρέγχυμα, όσο και στους αεραγωγούς. Το αναπνευστικό σύστημα είναι από τα πρώτα που εμφανίζουν σημαντικές δομικές αλλαγές, οι οποίες αρχίζουν από την δεκαετία των 30, ενώ οι παθοφυσιολογικές μεταβολές διαπιστώνονται κλινικά και εργαστηριακά μετά τα 65.
Ως προς το πνευμονικό παρέγχυμα, μετά την ηλικία των 30 – 40ετών, τα αναπνευστικά βρογχιόλια και ιδιαίτερα οι κυψελιδικοί πόροι, υφίστανται προοδευτική διεύρυνση. Το ποσοστό των πνευμόνων που αποτελούνται από κυψελιδικούς πόρους αυξάνεται και οι ελαστικές ίνες βραχύνονται. Αυτή η συνολική διεύρυνση των αεροφόρων χώρων που εμφανίζεται με την πρόοδο της ηλικίας, ονομάζεται συχνά «γηράσκων πνεύμων» και πρέπει να διακρίνεται από τις παθολογικές μεταβολές που προκαλεί το κάπνισμα στους εμφυσηματικούς ασθενείς.
Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν σε ό,τι αφορά την επίδραση του φύλου στις μεταβολές του γηράσκοντος πνεύμονα. Η απώλεια της ελαστικότητας του παρεγχύματος φαίνεται ότι συμβαίνει νωρίτερα στους άνδρες. Ωστόσο, με την πάροδο της ηλικίας, η ελαστικότητα των μεγάλων αεραγωγών του άνδρα μειώνεται και αυτό μπορεί να αντιρροπεί τις δυσμενείς επιπτώσεις από την απώλεια της παρεγχυματικής ελαστικότητας, διατηρώντας έτσι σχετικά αναλλοίωτες τις ροές.